پریان

زنده ام یادم نکردی بر مزار من نیا

شیشه ی قلبم شکسته دست تو ای بی وفا

سنگ دل جرمم چه بودنامهربانی کرده ام؟

با من ِ دلخون شده نامهربانی پس چرا ؟

تا قیامت حال من خوش نیست چون ویرانه ام

درد بی درمان من هرگز نمی یابد شفا

مثل سربازی که در جنگی بدون اسلحه است

من پذیرفتم شکستم را فقط داند خدا

تو خود ِمن بودی من سایه ای دنبال تو 

هیچ میدانی که در حق خودت کردی جفا؟

این وصیت نامه ی سنگ صبور غصه ها 

زنده ام یادم نکردی بر مزار من نیا

جواد الماسی