پریان

چه تلخ است روابطمان این روزها که چیزی نیست جز حسابگری :

مجلس عروسی یکی از بزرگان بود و ملا نصرالدین را نیز دعوت کرده بودند .

وقتی می خواست وارد شود،در مقابل او دو درب وجود داشت

 با اعلانی بدین مضنون:

از این درب عروس و داماد وارد میشوند و از درب دیگر دعوت شدگان .

ملا از درب دعوت شدگان وارد شد. 

در انجا هم دو درب وجود داشت و اعلانی دیگر

: از این درب دعوت شدگانی وارد میشوند که هدیه آورده اند و از درب

 دیگر دعوت شدگانی که هدیه نیاورده اند!!!

ملا طبعا از درب دو می وارد شد  و ناگهان خود را در کوچه دید

،همان جایی که وارد شده بود...!

این داستان حکایت زندگی ماست.

کسانی را به زندگی مان دعوت می کنیم و

 رابطه هایی را آغاز می کنیم، اما وقتی متوجه می شویم

 از آنها چیزی عایدمان نمی شود ،

رابطه را قطع و افراد را به حال خودشان رها می کنیم...

روابط عاطفی ما چیزی بیشتر از الگوی حاکم بر مناسبات تجاری و اقتصادی نیست!

عشق بر مبنای ترس و ضعف محاسبه گر است.

اگر محبتی می کنیم توقع جبران داریم دوست داشتن های

 ما قید و شرط و تبصره دارد

حساب و کتاب دارد .

اگر کسی را دوست داریم به خاطر این است که لیوان نیازمان پر شود .

اگر رابطه ای سود آور نباشد آن را ادامه نمی دهیم.

چه ستمگر است انکه از جیبش به تو می بخشد،تا از قلب تو چیزی بگیرد...